Twoja organizacja i pracownicy potrzebują szefa, i jako przedsiębiorcy jest to Twoja odpowiedzialność, by przejąć ster. Jest wiele różnych stylów kierowania, które wybrać się powinno w odniesieniu do osobowości lidera, doświadczenia pracowników, zaangażowania, kompetencji i pod kątem biznesu – w odniesieniu do celów, ram czasowych ich presji zewnętrznej.
Psycholog Kurt Lewin wyróżnia trzy style zarządzania: autokratyczny, demokratyczny i leseferyzm. Kiedy kierownicy autokratyczni podejmują decyzję, to nie biorą pod uwagę zdania swoich podwładnych, ani ich życzeń czy potrzeb; nawet, jeśli ich perspektywa mogłaby być użyteczna. Ten styl jest skuteczny, kiedy lider musi podejmować szybkie decyzje, jednakże w średnio- i długoterminowej działalności styl autokratyczny demoralizuje podwładnych, tworzy napięcia i powoduje odejścia z pracy. Liderzy autokratyczni preferowani są w tych organizacjach, gdzie decyzje muszą być podejmowane natychmiast, ale także tam, gdzie członkowie zespołu nadal są na początkach swoich karier i lider musi wyjaśniać im, w jaki sposób działa organizacja. Jednak, gdy podwładni z czasem rozwiną się pod względem wiedzy, umiejętności oraz zaangażowania względem formy, styl powinien zostać zmieniony na demokratyczny.
Liderzy demokratyczni zawsze liczą się ze zdaniem innych podczas podejmowania decyzji i upewniają się, że każdy z podwładnych zabierze głos i wyrazi swoją opinię, potrzeby i życzenia. Na końcu i tak to kierownik podejmie decyzję, ale często dochodzi najpierw do konsensusu z pracownikami. Ten styl sprawia, że wzrasta zaangażowanie ludzi do pracy i organizacji oraz ich motywacja. Jednakże ten styl nie zawsze jest skuteczny, szczególnie, jeśli trzeba podjąć decyzje szybko. Mimo tego ten styl jest preferowany w większości organizacji, z uwagi na jego oczywiste zalety, jednak, aby był skuteczny i przynosił dobre rezultaty, podwładni muszą posiadać choćby przeciętne kompetencje, doświadczenie i zaangażowanie, a także muszą wykazać chęć bycia włączonym w proces podejmowania decyzji.
Leseferyzm zakłada, że liderzy nie są zbyt zaangażowani w proces podejmowania decyzji – zapewniają wolność swoim podwładnym, którzy sami decydują jak wykonywać swoją pracę oraz jak osiągać cele firmy. Autonomia, jaką dzięki temu uzyskują pracownicy, może prowadzić do wzrostu satysfakcji z pracy oraz zwiększenia kreatywności. Jednakże gdy podwładni czy zespół nie są wystarczająco kompetentni, nie są zbytnio zaangażowani w osiągnięcie celu organizacji, ten styl może zaszkodzić nie tylko organizacji, ale także tym pracownikom, którzy są bardziej odpowiedzialni od innych. Innymi słowy, ten styl działa perfekcyjnie tylko wtedy, gdy pracownicy posiadają wysokie kompetencje, szerokie doświadczenie i są głęboko zaangażowani, a lider może zlecić im wiele zadań. Oczywiście ten styl nie zadziwia w sytuacji, w której podwładni rozpoczynają dopiero karierę, są nowi w firmie, albo nie chcą być odpowiedzialni za swoją pracę i decyzje. Niezależnie od typu zespołu czy podwładnych, pewne ważne decyzje nadal powinny być podejmowane przez lidera.